Go with the flow or...

Vorig jaar gaf een collega mij een artikel waaronder stond “Even a dead fish can go with the flow”… omdat haar dit zo aan mij deed denken. Mijn eerste gedachte was “een dode vis” lekker is dat… hoewel ik wist dat ze mij juist wilde complimenteren voor het wel tegen de stroom in durven gaan in onze zeer complexe werkomgeving. 

In deze blog deel ik met u mijn ervaring met veranderaars binnen een organisatie via de metafoor van een vis die zo nu en dan tegen de stroom inzwemt.

Stelt u zich uw organisatie of team eens voor als een school kleurige vissen die zich harmonieus voortbewegen op het ritme van de stroming richting hun doel. Hoewel ze kriskras door elkaar zwemmen staan alle neuzen dezelfde kant op en voelen ze zich veilig tussen hun gelijk gekleurde soortgenoten. Wat hun doel precies is en hoe en wanneer ze dit bereiken is afhankelijk van waar de stroming en de staarten van hun voorgangers hen heenvoeren en ze hebben nauwelijks oog voor wat er zich buiten hun eigen wereld afspeelt. 

Twee vissen zijn nieuwsgierig. Ze kijken met verwondering naar een school anders gekleurde vissen verderop, breken los uit hun eigen school en mengen zich tussen de vreemde vissen.  Ook deze volgen de staart van hun voorgangers waardoor het even duurt totdat ze de “vreemde” vissen opmerken. Maar uiteindelijk raken ze aan de praat en wisselen ze de nodige ervaringen uit over hoe zij de dingen doen en wat zij belangrijk vinden. Er zijn overeenkomsten en verschillen en ze zetten elkaar tot nadenken aan en inspireren elkaar om verbeteringen door te voeren in hun eigen school.

De nieuwsgierige vissen keren vol ambitie terug in hun eigen school en vertellen hun soortgenoten over hun verfrissende ideeën. Tot hun teleurstelling begrijpen zij hen niet…ze kijken hen argwanend aan en vragen hoe het komt dat hun kleur anders is,  waarbij een enkeling roept dat dit gevaarlijk kan zijn voor hun allemaal. De vissen zwemmen sneller om de voorhoede te spreken; ook die gunnen hen geen blik waardig. Uitgeput en gedesillusioneerd keren de vissen terug naar hun eigen plek en gaan daar weer op in het ritme van hun soortgenoten en de stroming. 

Een van de nieuwsgierige vissen is tevreden, hij droomt nog wel eens over zijn avonturen maar besluit tevreden te zijn met een veilig voortbestaan. 

De andere vis kan het niet laten op onderzoek uit te blijven gaan en zijn belevenissen en inzichten te delen met ieder die hier ook maar iets van wil horen. Deze vis heeft geleerd om, ook als hij tegen de stroom inzwemt, zijn energie niet te verspillen aan het snel vooruit willen komen maar te investeren in het goed om zich heen kijken en contact maken met iedereen die hij onderweg tegenkomt. Wonderlijk genoeg merkt hij dat als hij zelf beter kijkt en luistert naar anderen deze ook anders naar hem gaan kijken en luisteren. En zo ontdekt hij dat niet alleen zijn eigen kleur maar ook die van anderen zich nog veel mooier ontwikkelt dan voorheen. 

Zeg eens eerlijk…herkenbaar? Wat zie jij voor een soort vissen om je heen? En welke vis ben jij? Is dit ook de vis die je zou willen zijn?