Doe iets, het is jouw leven!

Ik zie haar nog zitten die laatste middag van de Being on Mission Leiderschap Ervaring. Ze heeft net haar persoonlijk kompas voorgelezen; een krachtig statement over wie ze wil zijn. Een ontsnapte traan glijdt over het blosje op haar wang. Een glimlach breekt door als ze haar kin opricht, mij met sprankelende ogen aankijkt en eruit flapt: 

Ik heb in drie dagen mezelf teruggevonden én het gevoel dat ik drie weken vakantie gehad heb. 

Een week later bellen we. Ze vertelt dat ze heel anders aan het werk gegaan is, vol energie en ideeën is ze met allerlei mensen in gesprek. Een collega dacht dat ze echt met vakantie geweest was omdat ze er zo goed uitzag. Ik herhaal wat ze vorige week met een lach en een traan uitsprak en voeg daar hardop denkend aan toe ‘En nu zo vol energie. Hier doe ik het voor! Wat zou dit een mooie quote voor een blog zijn’. Zonder twijfel reageert ze ‘O dat mag hoor’. 

Zelf weet ik als geen ander hoe het is om jezelf kwijt te zijn. Ook ik gaf mezelf jarenlang weg aan mijn werk. Ik wilde het zo graag goed doen dat ik regelmatig voorrang gaf aan wat voor de ander belangrijk was. Dat was nooit klaar en in ons jonge gezin moest er ook van alles, dus er was nauwelijks tijd en energie voor mezelf en wat ik belangrijk vond. En als je daar eenmaal inzit dan voel je dat niet, dan ga je gewoon door want er moet zoveel.

Als je jezelf op de laatste plaats zet, is er geen tijd, ruimte en energie om te ontdekken wat voor jou nu eigenlijk het allerbelangrijkste is. Dan is het onmogelijk om je eigen keuzes te maken en je grenzen te bepalen en bewaken. En dus blijf je druk met wat voor anderen belangrijk is…en kom je niet aan jezelf toe. Je slaapwandelt als het ware door de uren, dagen, weken, maanden en jaren heen en hebt geen idee waar je uiteindelijk terechtkomt.

Gelukkig heb ik, mede door de Being on Mission Ervaring van Mark McGregor geleerd om die vicieuze cirkel te doorbreken. Ik heb een helder beeld van wat voor mij het belangrijkste is. Dat is mijn kompas om de juiste keuzes te maken en vanuit mijn innerlijke overtuiging zo krachtig nee te zeggen dat de ander dat accepteert en vaak zelfs waardeert. Zo doe ik bijvoorbeeld alleen nog maar dingen die me meer energie opleveren dan dat ze me kosten. 

Na drie weken spreek ik haar weer. Ze is nog vol energie en ook een beetje in de war. ‘Dat hoort erbij’ stel ik haar gerust. Ze ziet zo helder wat ze wel, en ook wat ze niet meer wil, dat ze niet anders kan dan hierover eerlijk zijn naar zichzelf en haar collega’s. Met frisse blik kijkt ze naar wat zij zelf maar ook de organisatie doet, wat er anders kan of niet meer nodig is. Ze is volop in beweging gezet en gaat zeker komen waar zij wil!

Zij wel! Ik ontmoet zoveel anderen die slaapwandelend door hun eigen je leven gaan, druk met het realiseren van de dromen van anderen. Die wel verlangen naar verandering maar daartoe (nog) niet de moed hebben. Ik zou ze wel door elkaar willen rammelen en roepen ‘Wakker worden, doe iets, het is jouw leven!’ Maar ik weet dat dat zinloos is. De ander moet er zelf klaar voor zijn om iets te willen veranderen, pas dan kan ik de gids zijn die ik nu voor haar ben.  

Dus fluister ik nu in jouw oor: ‘Hoe wakker ben jij? Heb jij scherp wat voor jou het allerbelangrijkste is en leef jij je eigen dromen?’ Ik hoop voor jou van wel. Maar neem jezelf serieus als dit niet zo is of je hierover twijfelt en maak dan tenminste nu een 30 minuten kennismakingsafspraak voor jezelf met mij.